Bericht vijfentwintig

Educatie
(Latijn: educere, bekendmaken) is een overkoepelende term die zowel vorming, onderwijs als opvoeding omvat. Methoden van onderwijzen en leren binnen én buiten schoolse omgevingen; leerprocessen die plaatsvinden binnen een schoolse omgeving (formele educatie) of daarbuiten (informeel), in de wereld als zodanig; de overdracht van de waarden en verzamelde kennis van een samenleving. De volgende definitie van educatie wordt in het vervolg gebruikt; Educatie is het organiseren van leersituaties waarin mensen kennis, inzicht, vaardigheden en houdingen ontwikkelen die aansluiten bij hun behoeften, mogelijkheden en ervaringen. Het gaat bij educatie om persoonlijke ontwikkeling die mensen in staat stelt om met toepassing van het geleerde zoveel mogelijke zelfstandig en volwaardig maatschappelijk te kunnen functioneren.
Bron: Cultuurmonitor Primair Onderwijs, De kwaliteit van cultuureducatie

Bericht vierentwintig

Schrijf je het woord met een d of met een t aan het einde? Als je het woord langer maakt, in de meervoud zet, hoor je het. Baard want je hebt meerdere baarden, en feest want je hebt meerdere feesten.

Zijn baard was hij kwijt.
Het gaf hem veel verdriet.
Zo kon hij het feest wel vergeten.
Misschien was het wel zijn eigen fout.
Hij keek goed onder de kast.
Misschien lag hij wel in de grote kist?
Zelfs in zijn bed heeft hij gezocht.
Veel geld heeft hij wel gevonden.
Had hij soms een gat in zijn hand?
Onder zijn hoed zat ook geen baard.
Hij gaf de hond de schuld.
Maar aan zijn snuit was te zien dat hij er niks mee te maken had.
Zijn staart bleef maar kwispelen.
Het hoofd van de man zag er gek uit zonder baard.
Hij leek nu op een klein kind.
Zijn mond was extra goed zichtbaar.
Hij belde zijn vriend op voor de afleiding.
Zijn vriend adviseerde hem goed door te zoeken.
De man keek in de tuin en op straat.

Bericht drieentwintig

Het thema van de afgelopen Kinderboekenweek was; 'Aan tafel, eten en snoepen in kinderboeken.' Lees hieronder een aantal gedichten over dit thema gemaakt door de leerlingen uit mijn klas. (De leerlingen hadden de opdracht gekregen een gedicht te maken dat niet mocht rijmen. Moeilijk! Maar de resulaten zijn origineel.)

Een hartje.
Een hartje voor jou,
een hartje van snoep.
Een hartje voor jou,
omdat ik je zo lief vind.
Sterre

Kip op een stokje.
Hij liep vroeger langs het hek.
De mensen waar hij van was die waren stom.
De boer die vond die kip ook stom.
Daarom werd hij geslacht.
En prik ik hem nu op mijn stokje.
Julia

Paarden.
Ik rij op een paard.
Een heel bijzonder paard.
Hij is niet bruin.
Hij is niet wit.
Maar zo oranje als een wortel.
Maar zelf lust hij ze niet.
Lisa

Arme groenten.
Meneer Bloemkool is wit.
Mevrouw Brocoli is groen.
Wij eten ze op,
alsof ze helemaal niks zijn.

Maar groente is wel iets,
ze groeien voor ons.
Een beetje dankbaar kunnen we niet zijn.
Arme groenten.
Sterre

Hutspot
Er schoof een koekjestrommel over de tafel.
Je blijft zitten tot je bord leeg is, zegt mijn moeder.
'Niet het klokhuis opeten. Straks groeit er een boom uit je oor.'
Een muis eet bijna niets: 3 gram per dag.
Meneer Pannenkoek heeft een mooi rond gezicht.
En toen, als toetje, viel ik in de hemel.
Eeke

Bericht tweeentwintig

The boys

Juf Piraat?

Bericht eenentwintig

Deze muziekstijl is rond de jaren ’70 in de arme wijk The Bronx in New York ontstaan. In deze wijk woonden toen veel Afro-Amerikanen en Latino’s.
De muziekstijl wordt ook wel een manier van leven genoemd.
De teksten van de liedjes uit deze muziekstijl gaan vaak over dingen die fout gaan op de wereld of over het leven.
De muziekstijl is zeer belangrijk geweest voor de laagste klasse uit arme woonwijken en andere achterbuurten. De muziekstijl heeft er voor gezorgd dat de inwoners van deze wijken en buurten een eigen stem hebben gekregen.

Bij de muziekstijl horen een aantal dingen, deze dingen worden ook wel de vier elementen van de muziekstijl genoemd. De vier elementen zijn;
-Breakdance (Een vorm van dans)
-Dj-en
-Rappen en beatboxen
-Graffiti. (Het maken van beeldende kunstwerken met spuitbussen.)

Enkele bekende Nederlandse artiesten uit deze muziekstijl zijn;
Ali-B, Brainpower en Opgezwolle.

Enkele bekende buitenlandse artiesten uit deze muziekstijl zijn;
2-Pac, 50-Cent en A Tribe Called Quest.

Bericht twintig

Een hele ochtend, van half negen tot half elf (twee uur, honderdentwintig minuten) om zelfstandig te werken en veel taken te maken.

Of

Een hele ochtend, van half negen tot half elf (twee uur, honderdentwintig minuten) om:

-Even te krassen op een blaadje (Als je de behoefte hebt om te krassen kan je dit beter op een blaadje doen dan in je schrift, anders wordt je schrift lelijk, krassend wachten dus dat deze behoefte over is.)

-Even die splinter uit je voet te halen (Constateren dat deze er zit, opzoek naar een pincet, en met deze pincet de splinter er uit kunnen krijgen)

-Even de gymmeester helpen te zoeken naar een rugbybal. (Toevallig kwam je deze meester tegen op de gang toen jij opzoek was naar de pincet en meesters kan je beter altijd te hulp schieten als zij daar om vragen.

-Even te hangen bij de computer. (Je hangt niet, je helpt. Je nieuwe klasgenoot weet nog niet hoe hij mooie letters boven zijn verhaal krijgt.)

-Even naar de wc te gaan. (Jij kan er ook niks aan doen dat je nooit moet voor schooltijd of tijdens de pauze's.)

-Even grondig je handen te wassen. (Je weet het maar nooit met die enge griep tegenwoordig.)

-Even grondig je neus te snuiten. (Verkouden was je ook al een tijdje.)

-Even nieuwe vullingen te halen bij de congierge. (Als je eenmaal gaat schrijven schrijf je liever met pen dan met potlood.)

-Even dat grappige plaatje uit het boek aan je vriend aan de andere kant van de klas te laten zien. (Het plaatje gaat over het thema!)

-Even te chillen met je andere vriend op de leesbank. ( Je overhoort hem het nieuwe dictee) ('Ga er dan niet bij zitten alsof je bijna in slaap valt!' - 'Ja maar juf, ik val ook bijna in slaap!')

-Even op zoek te gaan naar je dagplan. (Vrijdagmiddag lag deze echt nog in je laatje, of heb je hem toen ook nooit gevonden?)

-Even te bedenken hoe, en het uiteindelijk tekenen van het werkwoord Starten. (Voor je het werkwoord gaat ontleden kan je deze beter eerst tekenen.)

Even, even, even, even...............................

Je kan het natuurlijk ook zien als een kunst: de hele ochtend alles doen (met een behoorlijk excuus) behalve een taak af te krijgen.

Deze leerlingen heb ik eind vorig schooljaar serieus zelfstandig aan het werk zien gaan. Ben benieuwd of het nu weer een heel schooljaar kost om de motivatie terug te vinden.

Bericht negentien

Bron: De Volkskrant 25-08-09

Aleid Truijens

Blijk ik ineens vijanden te hebben die mij een 'Wilderiaans gedachtegoed' toeschrijven, en nieuwe vrienden die met mij de islam willen bestrijden. En dat alleen omdat ik vind dat een school als As Siddieq, waar kinderen dingen leren die in strijd zijn met de democratische rechtstaat, gesloten moet worden.

Maar het ging mij niet alleen om een orthodoxe moslimschool. Het is hoog tijd dat de vrijheid van onderwijs, zoals vastgelegd in artikel 23 van de grondwet, wordt bijgesteld.

Vrijheid van onderwijs, het klinkt mooi natuurlijk. Helaas betekent het geen vrijheid voor de ouders om een school te kiezen - bijzondere scholen mogen leerlingen weren- maar vijheid om scholen te stichten naar levensovertuiging, die in volkomen vrijheid te besturen en daar kinderen te leren wat de stichters goeddunkt. Dit alles blindelings gefincieerd door de overheid. Geen land ter wereld heeft zo'n onderwijswet. Het artikel dateert uit 1917 en was bedoeld als compromis in een politieke strijd van een eeuw terug. Nu staat hetzelfde artikel de integratie lelijk in de weg.

Je moet niet de grondwet veranderen om één type school, de orthodox-islamitische, te kunnen verbieden. Er zijn meer goede redenen om artikel 23 zoetjesaan af te schaffen, en daarmee het onderscheid tussen bijzondere en openbare scholen. Het gaat om principiele vragen: mag een school ideeen opdringen aan kinderen, of dat nu christelijke, joodse, islamitische of antroposofische ideeen zijn? Is het niet in strijd met de scheiding tussen Kerk en Staat dat de seculiere overheid religieuze scholen bekostigt? Driekwart van de scholen in Nederland heeft een confessionele gronslag, onevenredig veel. Maar ook de 58 procent kerkelijken die Nederland telt, kunnen heel goed hun geloof buiten school- en werktijd uitoefenen.

God heeft op school niets te zoeken. Er zijn uitstekende confessionele scholen, maar ook heel griezelige. Kinderen moeten worden beschermd tegen gevaarlijke lariekoek. Dat vrouwen minderwaardige wezens zijn bijvoorbeeld. Dat homoseksualiteit een enge ziekte is, dat het negroide ras laag ontwikkeld is, dat de Holocaust een verzinsel is en deze rechtsspraak niet de onze is. Nu zijn er scholen waar kinderen zulke dingen leren. Het ministerie weet het, de onderwijsinspectie weet het en niemand grijpt in.

Een school waar kinderen hun hoofddoekjes, keppeltjes en Bijbels bij de kapstok achterlaten en waar ze in de pauze samen hun koshere, halal, ecologische of hagelslagboterhammetjes eten, waar ze samen zwemmen en gymnastieken, wat is daar in godsnaam op tegen? Een school waren mensen van alle gezindten werken, die kinderen leren welke opvattingen en geloofsrichtingen er zoals in de wereld bestaan- wat een walhalla zou dat zijn, zo'n school. God, mocht Hij bestaan, heeft alle kinderetjes even lief en heeft hen uitgerust met een verstand en een vrije wil. Het is aan ons om ze dat verstand te laten ontwikkelen, zodat ze zelf kunnen kiezen.

Bericht achttien

Chaos. Maar wel een zeer gezellige chaos. Er wordt gelachen, gezwaaid, door een aantal bijna gevallen, en zoals op elke groepsfoto, totaal de verkeerde kant op gekeken. Vooral door die met die blonde paardenstaart. Alleen de juffen staan een beetje chagrijnig op de foto. Of komt dat door de stress?
De schaatsbaan was een beetje klein en heel erg nep. De huurschaatsen zaten niet zo lekker. Als je al de juiste maat had kunnen vinden. En het gleed allemaal niet zo lekker mee.
Toch was het super-gezellig. Misschien kwam het alleen door de liters chocolademelk en het vele speculaas. Of was het die fantastische muziek op de achtergrond. Vooral de polonaise was erg populair onder de leerlingen. En ook de pirouettes werden eindeloos gedraaid.
Ik was er best trots op dat uiteindelijk alle leerlingen de schaatsen hebben aangehad en een rondje hebben meegeschaatst. Terwijl in de ochtend nog meer dan de helft van de klas er geen zin in had.
Volgende doel is al deze leerlingen ook tegelijkertijd op één foto te krijgen. (Zie rechts achter de laatste twee te laat aan komen rennen.)

Bericht zeventien

De kraanvogel staat symbool voor geluk, een lang leven (volgens meerdere legendes kunnen de vogels wel duizend jaar oud worden) eer, trouw (de vogels leven in paartjes en blijven een heel leven lang bij elkaar. Het vouwen van 1000 kraanvogels door een echtpaar vóór het trouwen zou zorgen voor een goed huwelijk. Want, voor het vouwen van zoveel vogels is geduld en begrip voor elkander nodig. Eigenschappen die in een goed huwelijk ook noodzakelijk zijn.) en vrede (‘Ik zal vrede op jullie vleugels schrijven…’ is een beroemde uitspraak van Sadoka. Een meisje dat op haar sterfbed begon met vouwen van 1000 kraanvogels. Dit, hoe tragisch ook, niet haalde en stierf na 964 vogels te hebben gevouwen. Sadoka was ziek door de besmetting van een radioactieve bom.)
Geluk, een lang leven, eer, trouw en vrede. Mooie dingen, genoeg redenen om te vouwen, en vooral veel te vouwen. Want hoe meer vogels hoe meer geluk, trouw, eer, vrede en langer leven. Toch? De leerlingen uit mijn stageklas zijn inmiddels hard op weg. In ieder geval meer dan 50 zijn er al opgehangen in het lokaal. Misschien halen we de 1000 volgend schooljaar?
Het vouwen gaat gepaard met veel gezucht, gesteun en gemopper. Want het is moeilijker dan je denkt en het papier doet nooit wat jij wilt. Toch wordt er elke dag weer minstens tien keer aan mij gevraagd wanneer er weer vogels worden gevouwen. Misschien is dat de trouwheid, waar ook de legendes over spreken, die nu al zijn werking heeft?

Bericht zestien

Dit is het land, waar grote mensen wonen.

Je hoeft er nog niet in: het is er boos.

Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,

en altijd is er weer wat anders loos.

En in dit land zijn alle avonturen hetzelfde,

van een man en van een vrouw.

En achter elke muur zijn andere muren

en nooit een eenhoorn of een bietebauw.

En alle dingen hebben hier twee kanten

en alle teddyberen zijn hier dood.

En boze stukken staan in boze kranten

en dat doen boze mannen voor hun brood.

Een bos is hier alleen maar een boel bomen

en de soldaten zijn niet meer van tin.

Dit is het land waar grote mensen wonen...

Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.

Bron: Annie M.G. Schmidt

Bericht vijftien

Al enkele malen had ik de leerlingen gewaarschuwd. Dat zij nu echt geconcentreerd aan het werk moesten gaan. Zij reageerden op mijn waarschuwing, en de concentratie was er even maar niet lang. Snel werd er onderling al weer heftig overlegd en op elkaar gereageerd.
Ik besloot even bij het groepje te gaan zitten. ‘Jongens,’zei ik, ‘jullie mogen best overleggen.’ ‘Maar probeer dit zachtjes te doen en niet te veel.’
‘Maar ze geloven niet in God juf!’ reageerde één, wijzend naar zijn klasgenoten in het groepje. Het hoge woord was eruit. ‘Dat is toch dom juf?’ ‘Dat is toch verschrikkelijk dom?’ ‘Straks gaan ze dood en dan?’ ‘Wat dan?’ ‘Dan komen ze Hem tegen, nou dan schrikken ze zich een hoedje.’
De leerling ratelde door. Te verbaasd om mij, of zijn klasgenoten de mogelijkheid te geven om te reageren. Hij was echt oprecht zo ontzettend verbaasd dat andere zo gek waren om niet te geloven in God. De klasgenoten die bij hem in het groepje zaten keken hem, mij en elkaar verbaasd aan. Een paar mompelde iets over ‘dat mag ik toch zelf weten’. Maar echt duidelijk en met volle zekerheid werd dit nog niet gezegd.
‘Hoe denken ze dan dat al de mensen op de wereld komen?’ ‘Zomaar?’ ‘Uit het niets?’ ‘Denken ze dat er zomaar opeens, ploep, ploep, ploep mensen op de wereld waren?’ ‘Dat kan toch niet juf?’
En acht vragende kinderogen keken mij afwachtend aan. Wachtend op het goede antwoord wat de juf altijd geeft.

Ik vertelde de leerlingen kort over de vrijheid in Nederland om wel of niet te geloven in een God. ‘Iedereen in Nederland mag zelf weten of hij of zij in een God gelooft en in welke God hij of zij gelooft.’ De vraagtekens in de ogen van de leerlingen verdwenen langzaam. ‘Het is belangrijk dat iedereen deze keuze van elkaar accepteert.’ ‘In Nederland leven en werken wij samen met mensen die allemaal in een andere, of in geen, God geloven.’ De leerlingen knikten instemmend, maar of deze boodschap echt over is gekomen weet ik niet zeker.

Als dit mijn eigen klas was geweest had ik waarschijnlijk de leerlingen even laten stoppen met het werk waar zij op dat moment mee bezig waren. Een gesprek over de vrijheid om wel of niet te geloven in een God vind ik zeer belangrijk en leerzaam.
Helaas viel ik in bij een klas wat niet mijn stageklas was. Een klas waar ik de leerlingen niet goed kende en een klas vol leerlingen die behoorlijk druk en gespannen waren door steeds verschillende invallers. De situatie deed mij besluiten dit gesprek niet klassikaal te voeren. Maar dit zou ik in de toekomst zeker nog een keer doen. Misschien met deze leerlingen, misschien met andere.

Bericht veertien

‘In Nederland zijn kinderen vanaf 5 jaar tot het einde van het schooljaar waarin zij 16 jaar worden op grond van de Leerplichtwet verplicht naar school te gaan (leerplichtig). Als ouder of verzorger moet u uw kind inschrijven op een school en ervoor zorgen dat uw kind naar school gaat. De leerplicht geldt voor iedereen die in Nederland woont. Ook kinderen met een niet-Nederlandse nationaliteit, asielzoekers in de leerplichtige leeftijd en kinderen die illegaal in Nederland verblijven, moeten dus verplicht naar school.’ (Bron: www.Postbus51.nl)

‘Onderwijs is het beste wapen tegen armoede.’ (Bron: reclame Oxfam Novib, ambassadeurs van het zelfdoen, maart ’09 wwww.oxfamnovib.nl)

In Nederland geldt sinds 1901 De Wet op Leerplicht. Deze wet is de loop der tijd aangepast en veranderd. Liever zie ik deze wet als een recht op onderwijs. In Nederland hebben alle kinderen vanaf vijf tot zestien jaar recht op onderwijs (zij zijn hier zelfs tot toe verplicht, zie daar weer de wet.) De Nederlandse samenleving is bevoorrecht met deze wet, ofwel met dit recht. Ik zie dit recht als iets waar wij, als de Nederland samenleving, trots op moeten zijn. In vele landen op de wereld hebben veel kinderen, of alleen meisjes, niet de mogelijkheid enig onderwijs te volgen. ‘Onderwijs is het beste wapen tegen armoede’, zoals ook al ontwikkelingsorganisatie Oxfam Novib stelt. Of onderwijs écht het allerbeste wapen is tegen armoede weet ik niet voor de volle honderd procent zeker. Dat onderwijs één van de beste wapens tegen armoede is weet ik wel zeker. Door kinderen, en volwassenen, de mogelijkheid te geven onderwijs te volgen wordt hen een kans geboden voor de toekomst. Onderwijs laat kinderen een eigen individu worden. Onderwijs vormt kinderen tot volwassenen die zelfverantwoordelijk en zelfredzaam zijn en die op een constructieve manier lid zijn van de samenleving. Mede door deze zelfverantwoordelijkheid en zelfredzaamheid, en daarnaast door de vele kennis die wordt geleerd in het onderwijs, hebben kinderen de mogelijkheid in de toekomst een baan te vinden en zo niet in (extreme) armoede te hoeven leven.