Over mij

Ik ben Eeke Grotenbreg en werk in een bovenbouwklas op de Zevende Montessorischool in Amsterdam. Toen ik nog op de pabo zat kreeg ik voor de module ICT in de klas de opdracht een blog te maken. Zie hier het resultaat.

maandag 20 april 2009

Bericht zeventien


De kraanvogel staat symbool voor geluk, een lang leven (volgens meerdere legendes kunnen de vogels wel duizend jaar oud worden) eer, trouw (de vogels leven in paartjes en blijven een heel leven lang bij elkaar. Het vouwen van 1000 kraanvogels door een echtpaar vóór het trouwen zou zorgen voor een goed huwelijk. Want, voor het vouwen van zoveel vogels is geduld en begrip voor elkander nodig. Eigenschappen die in een goed huwelijk ook noodzakelijk zijn.) en vrede (‘Ik zal vrede op jullie vleugels schrijven…’ is een beroemde uitspraak van Sadoka. Een meisje dat op haar sterfbed begon met vouwen van 1000 kraanvogels. Dit, hoe tragisch ook, niet haalde en stierf na 964 vogels te hebben gevouwen. Sadoka was ziek door de besmetting van een radioactieve bom.)
Geluk, een lang leven, eer, trouw en vrede. Mooie dingen, genoeg redenen om te vouwen, en vooral veel te vouwen. Want hoe meer vogels hoe meer geluk, trouw, eer, vrede en langer leven. Toch? De leerlingen uit mijn stageklas zijn inmiddels hard op weg. In ieder geval meer dan 50 zijn er al opgehangen in het lokaal. Misschien halen we de 1000 volgend schooljaar?
Het vouwen gaat gepaard met veel gezucht, gesteun en gemopper. Want het is moeilijker dan je denkt en het papier doet nooit wat jij wilt. Toch wordt er elke dag weer minstens tien keer aan mij gevraagd wanneer er weer vogels worden gevouwen. Misschien is dat de trouwheid, waar ook de legendes over spreken, die nu al zijn werking heeft?

woensdag 8 april 2009

Bericht zestien


Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.
En in dit land zijn alle avonturen hetzelfde,
van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn andere muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.
En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.
Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen...
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.

Bron: Annie M.G. Schmidt